تبریک شروع فصل بهار با عکس های بهاری بسیار زیبا مخصوص پروفایل و استوری

بهار شروع شده است. زیباترین فصل سال. ما نیز امروز در سایت ادبی و هنری سبکنو متن تبریک شروع فصل بهار با عکس های بهاری بسیار زیبا مخصوص پروفایل و استوری را برای شما دوستان قرار داده‌ایم. پس حتما در ادامه با ما همراه شوید.

متن تبریک شروع فصل بهار

    يامقلب،قلب من در دست توست

    يامحول،حال من سرمست توست

    كن تو تدبيري كه در ليل و نهار

    حال قلب من شود هم چون بهار

    يامقلب،قلب وی را شاد كن

    يامدبر، خانه اش آباد كن

    يامحول،احسن الحالش نما

    از بديها فارغ البالش نما

    بهار ادامه ی گل های پیراهن

    توست..

    آنقدر متواضع نباش بانو به روی خودت و دنیا بیاور که تمام گل ها تمام باران ها همه ی بهار

    تویی..

    چیزی نمونده

    نقاشی بهار کامل بشه

    بهترین شاهکار

    گیتی بر شما مبارک

    اندکی صبر بهار نزدیک است

    در ميان باغى از گل صبح من آغاز شد

    غنچه هاى اطلسى كم كم كنارم باز شد

    مى رسد بوى بهار و بوى عطر رازقى

    مرغ عشقم از قفس آماده پرواز شد

    به خاطر بسپاربهار می اید به ترانه به نسیم به

    شکفتن به شقایقاما اگر از امدنش خواب رویاگر از امدنش نشئه ی طعم عسل باغ شوییا که چشمان غزال به

    درستی بردت تا شب خوابسرنوشت باقیست و زمستان جاریست..

    بارالها عنایتی کن

    در آستانه لبخند بهار

    هیچ پدری شرمنده

    هیچ بیماری درد دیده

    هیچ چشمی اشکبار

    هیچ دستی محتاج

    و هیچ دلی شکسته نباشد

    بهار یعنی بیایی و جای پایت

    در این خانه سبز شود

    بهار یعنی در آغوش تو

    شکوفه بزنم، برسم، بیفتم

    نرم نرمک میرسد اینک بهار

    خوش به حال روزگار …

    خوش به حال چشمه ها و دشتها

    خوش به حال دانه ها و سبزه ها

    خوش به حال غنچه های نیمه باز

    تا تو با منی زمانه با من است

    بخت و کام جاودانه با من است

    تو بهار دلکشی و من چو باغ

    شور و شوق صد جوانه با من است

    یاد دلنشینت ای امید جان

    هر کجا روم روانه با من است

    چند روز دیگر امروز پارسال میشودکمی ساده اندکی خنده دار

    و قدری عادی !امروز سالهاست میرود وما همیشه چشمانمان پی فرداست.

    افسوس !به فکر پاییز تابستان راو به فکر بهار زمستان را فدا میکنیم.

    جشن می گیریم عید می گیریمو دوبارههمانی می شویم که بودیم با اختلاف چند تار موی سپید تر !!

    می‌آیی با تن پوشی از گل سرخ

    و یک دامن شکوفه ي سیب

    و سبدی پر از رازقی

    تبسم که می کنی

    ” عشق “

    از نگاهت سر میرود

    و اتاق خالی ام پر میشود از

    ” بوی بهار ” . . .

مطلب مشابه: شعر بهار (مجموعه شعرهای زیبا درباره فصل محبوب بهار از شاعران بزرگ)

    اصلا به اینجای اسفند که میرسد،

    باید بزنی سر شانه خودت،

    که این همه فکر و خیال و

    دوندگی را رها کن!

    بیا برویم نفس بکشیم؛

    بوی بهار می آید.

    چیزی بگو مثل بهار مثلا شکوفه کن

    و یا ببار مانند رحمتی بر درونم

    یا رنگین کمان باش و روحم را

    در آغوش بگیر چیزی بگو فراتر از حرف باشد

    جانم را لمس کند چیزی بگو مثلا “کنارت هستم”.

    بوی باران، بوی سبزه، بوی خاک

    شاخه های شسته، باران خورده پاک

    آسمان آبی و ابر سفید

    برگهای سبز بید

    عطر نرگس، رقص باد

    نغمه شوق پرستوهای شاد

    خلوت گرم کبوترهای مست

    نرم نرمک رسیده اینک بهار

    خوش بحال روزگار …

    نرم نرمک می رسد اینک بهار

    خوش به حال روزگار …

    خوش به حال چشمه ها و دشتها

    خوش به حال دانه ها و سبزه ها

    خوش به حال غنچه هاي‌ نیمه باز

    زندگی را ورق بزن

    هر فصلش را خوب بخوان

    با بهار برقص

    با تابستان بچرخ

    در پاییزش عاشقانه قدم بزن

    با زمستانش بنشین

    و چایت را به سلامتی

    نفس کشیدنت بنوش

    زندگی را باید زندگی کرد

    آنطور که دلت می گوید

    مبادا زندگی را دست نخورده

    برای مرگ بگذاری

    درختان پر شکوفه بادام را دیگر فراموش کن

    اهمیتی ندارد دراین روزگار

    آنچه را که نمی توانی بازیابی به خاطر نیاور

    موهایت را در آفتاب خشک کن

    عطر دیرپای میوه‌ها را بر آن بزن

    عشق من، عشق من

    فصل پاییز است…

    ای آشنای من!

    برخیز و با بهارِ سفر کرده بازگرد!

    تا پُر کنیم جامِ تهی از شراب را،

    وز خوشه‌های روشنِ انگورهای سبز

    در خُم بیفشریم میِ آفتاب را…

    بهار در راه است، لبریز از عطر بهار نارنج، سرشار از شکوه علفزار با کوله باری از شکوفه های

    عشق، سبزه های امید و ابرهایی که آبستن باران اند.. شاید خدا خواست و این بهار درخت آرزوهایمان جوانه بزند

    اصلا به اینجای اسفند که می‌رسد،

    باید بزنی سر شانه خودت،

    که این همه ی فکر و خیال و

    دوندگی را رها کن!

    بیا برویم نفس بکشیم؛

    بوی بهار می‌آید.

    آدمی نیست

    که عاشق نشود وقت بهار

    وای از آن سال که بی یار بهارش برسد !

    نفس باد صبا مشک فشان خواهد شد

    عالم پیر دگرباره جوان خواهد شد

    ارغوان جام عقیقی به سمن خواهد داد

    چشم نرگس به شقایق نگران خواهد شد

    این تطاول که کشید از غم هجران بلبل

    تا سراپرده گل نعره زنان خواهد شد

    گر ز مسجد به خرابات شدم خرده مگیر

    مجلس وعظ دراز است و زمان خواهد شد

    ای دل ار عشرت امروز به فردا فکنی

    مایه نقد بقا را که ضمان خواهد شد

    ماه شعبان منه از دست قدح کاین خورشید

    از نظر تا شب عید رمضان خواهد شد

    گل عزیز است غنیمت شمریدش صحبت

    که به باغ آمد از این راه و از آن خواهد شد

    مطربا مجلس انس است غزل خوان و سرود

    چند گویی که چنین رفت و چنان خواهد شد

    حافظ از بهر تو آمد سوی اقلیم وجود

    نوبهار است در آن کوش که خوشدل باشی

    که بسی گل بدمد باز و تو در گل باشی

    من نگویم که کنون با که نشین و چه بنوش

    که تو خود دانی اگر زیرک و عاقل باشی

    چنگ در پرده همین می‌دهدت پند ولی

    وعظت آن گاه کند سود که قابل باشی

    در چمن هر ورقی دفتر حالی دگر است

    حیف باشد که ز کار همه غافل باشی

    نقد عمرت ببرد غصه دنیا به گزاف

    گر شب و روز در این قصه مشکل باشی

    گر چه راهیست پر از بیم ز ما تا بر دوست

    رفتن آسان بود ار واقف منزل باشی

    حافظا گر مدد از بخت بلندت باشد

    صید آن شاهد مطبوع شمایل باشی

    نفس باد صبا مشک فشان خواهد شد

    عالم پیر دگرباره جوان خواهد شد

    ارغوان جام عقیقی به سمن خواهد داد

    چشم نرگس به شقایق نگران خواهد شد

    این تطاول که کشید از غم هجران بلبل

    تا سراپرده گل نعره زنان خواهد شد

    گر ز مسجد به خرابات شدم خرده مگیر

    مجلس وعظ دراز است و زمان خواهد شد

    ای دل ار عشرت امروز به فردا فکنی

    مایه نقد بقا را که ضمان خواهد شد

    ماه شعبان منه از دست قدح کاین خورشید

    از نظر تا شب عید رمضان خواهد شد

    گل عزیز است غنیمت شمریدش صحبت

    که به باغ آمد از این راه و از آن خواهد شد

    مطربا مجلس انس است غزل خوان و سرود

    چند گویی که چنین رفت و چنان خواهد شد

    حافظ از بهر تو آمد سوی اقلیم وجود

    قدمی نه به وداعش که روان خواهد شد

    ز کوی یار می‌آید نسیم باد نوروزی

    از این باد ار مدد خواهی چراغ دل برافروزی

    چو گل گر خرده‌ای داری خدا را صرف عشرت کن

    که قارون را ضررها داد سودای زراندوزی

    ز جام گل دگر بلبل چنان مست می لعل است

    که زد بر چرخ فیروزه صفیر تخت فیروزی

    به صحرا رو که از دامن غبار غم بیفشانی

    به گلزار آی کز بلبل غزل گفتن بیاموزی

    چو امکان خلود ای دل در این فیروزه ایوان نیست

    مجال عیش فرصت دان به فیروزی و بهروزی

    طریق کام بخشی چیست ترک کام خود کردن

    کلاه سروری آن است کز این ترک بردوزی

    سخن در پرده می‌گویم چو گل از غنچه بیرون آی

    که بیش از پنج روزی نیست حکم میر نوروزی

    ندانم نوحه قمری به طرف جویباران چیست

    مگر او نیز همچون من غمی دارد شبانروزی

    می‌ای دارم چو جان صافی و صوفی می‌کند عیبش

    خدایا هیچ عاقل را مبادا بخت بد روزی

    جدا شد یار شیرینت کنون تنها نشین ای شمع

    که حکم آسمان این است اگر سازی و گر سوزی

    به عجب علم نتوان شد ز اسباب طرب محروم

    بیا ساقی که جاهل را هنیتر می‌رسد روزی

    می اندر مجلس آصف به نوروز جلالی نوش

    که بخشد جرعه جامت جهان را ساز نوروزی

    نه حافظ می‌کند تنها دعای خواجه تورانشاه

    ز مدح آصفی خواهد جهان عیدی و نوروزی

    جنابش پارسایان راست محراب دل و دیده

    جبینش صبح خیزان راست روز فتح و فیروزی

مطلب مشابه: متن عاشقانه بهاری + جملات دونفره و عاشقانه مخصوص فصل بهار

        روز عید است و من امروز در آن تدبیرم

        که دهم حاصل سی‌روزه و ساغر گیرم

        چند روزیست که دورم ز رخ ساقی و جام

        بس خجالت که به روی آمد ازین تقصیرم

        من به خلوت ننشینم پس از این، ور به مثل

        زاهد صومعه بر پای نهد زنجیرم

        پند پیرانه دهد واعظ شهرم لیکن

        من نه آنم که دگر پند کسی بپذیرم

        آن که بر خاک در میکده جان داد کجاست

        تا نهم در قدم او سر و پیشش میرم

        می به زیر کش و سجادهٔ تقوی بر دوش

        آه اگر خلق شوند آگه از این تزویرم

        خلق گویند که حافظ سخن پیر نیوش

        سالخورده میی امروز به از صد پیرم

        ابر آذاری برآمد باد نوروزی وزید

        وجه می می‌خواهم و مطرب که می‌گوید رسید

        شاهدان در جلوه و من شرمسار کیسه‌ام

        بار عشق و مفلسی صعب است می‌باید کشید

        قحط جود است آبروی خود نمی‌باید فروخت

        باده و گل از بهای خرقه می‌باید خرید

        گوییا خواهد گشود از دولتم کاری که دوش

        من همی‌کردم دعا و صبح صادق می‌دمید

        با لبی و صد هزاران خنده آمد گل به باغ

        از کریمی گوییا در گوشه‌ای بویی شنید

        دامنی گر چاک شد در عالم رندی چه باک

        جامه‌ای در نیک نامی نیز می‌باید درید

        این لطایف کز لب لعل تو من گفتم که گفت

        وین تطاول کز سر زلف تو من دیدم که دید

        عدل سلطان گر نپرسد حال مظلومان عشق

        گوشه گیران را ز آسایش طمع باید برید

        تیر عاشق کش ندانم بر دل حافظ که زد

        این قدر دانم که از شعر ترش خون می‌چکید

   جهان بر ابروی عید از هلال وسمه کشید

    هلال عید در ابروی یار باید دید

    شکسته گشت چو پشت هلال قامت من

    کمان ابروی یارم چو وسمه بازکشید

    مگر نسیم خطت صبح در چمن بگذشت

    که گل به بوی تو بر تن چو صبح جامه درید

    نبود چنگ و رباب و نبید و عود که بود

    گل وجود من آغشته گلاب و نبید

    بیا که با تو بگویم غم ملالت دل

    چرا که بی تو ندارم مجال گفت و شنید

    بهای وصل تو گر جان بود خریدارم

    که جنس خوب مبصر به هر چه دید خرید

    چو ماه روی تو در شام زلف می‌دیدم

    شبم به روی تو روشن چو روز می‌گردید

    به لب رسید مرا جان و برنیامد کام

    به سر رسید امید و طلب به سر نرسید

    ز شوق روی تو حافظ نوشت حرفی چند

    بخوان ز نظمش و در گوش کن چو مروارید